donderdag 28 oktober 2010

Japans restaurant Juliana te Utrecht

Maandag 25 oktober 2010.

Ik stapte kantoor uit, en ik dacht, goh, ik heb zo’n zin om uit eten te gaan! Laat ik Freya eens bellen. Die wil vast wel mee. En ja hoor, daar had ze wel oren naar. Haar keuze dit keer, dus ons vertrouwde lievelingsrestaurant Juliana aan de Amsterdamsestraatweg te Utrecht. Het eten is er heerlijk, de chefs die voor je neus het eten aan een grote bakplaat klaarmaken, het attente bedienend personeel. Je kunt ook rustig aan tafel gaan zitten, maar Freya en ik vinden het aan de bakplaat leuker en gezelliger.
We kennen de kaart al bijna uit ons hoofd, en aangezien ik alles al eens geprobeerd heb, houd ik het tegenwoordig meestal bij mijn favoriete gerechten. Menu Kiku, met een paar wijzigingen. Eerst kregen we nog een lekkere amuse van dat bijzondere Japanse rundvlees.

Mijn menu bestond hieruit:
Vegetarische sushi. In plaats van vis is er groente of ei bovenop de sushi rijst. Een beetje gember, en uiteraard Wasabi. Daar ben ik nog altijd zeer voorzichtig mee! En een lekkere soja saus om in te dippen.

Vervolgens een stukje zeebaarsfilet, gyozo (dat zijn heerlijke vleespasteitjes) en een stuk eendenborst. Speciaal voor mij goed doorbakken, daar houd ik van.

Dan even pauze, en een rauwkost salade met een bijzonder lekkere huisgemaakte dressing om je smaakpapillen weer wakker te schudden.

Als laatste een kom Japanse bami, 2 ons geflambeerde ossenhaas en nog wat gebakken groente. Tsja, die groenten konden er echt niet meer bij hoor, geef maar aan de buurman.

Dit alles onder het genot van een potje Japanse thee met suiker. Dessert kon er bij mij niet meer bij, maar Freya heeft genoten van een lekkere coupe ijs met vers fruit en slagroom.

Al met al, weer een geslaagd etentje en een gezellige onverwachte avond uit, met veel boekengeklets. Freya, ik bel je snel weer!

woensdag 6 oktober 2010

Restaurant Kasteel Heemstede.

5 oktober 2010.

Al sinds ik een paar maanden geleden de menukaart van dit restaurant onder ogen kreeg, wilde ik hier gaan eten. Dus toen Freya voorstelde lekker uit eten te gaan bij een van onze favoriete restaurants, stelde ik dit restaurant voor. Ongeveer dezelfde prijsklasse, eens wat nieuws weer uitproberen. En daar had zij gelukkig ook wel zin in. Wat een ervaring was het zeg, geweldig. Nu hebben we allebei wel wat met kastelen, dus dat maakte het nog extra bijzonder. We zijn hier echt verwend, heel luxe van binnen, zeer attente en galante bediening, en de gerechten waren een streling voor het oog en de mond.

Laat ik maar bij het begin van de avond beginnen, en proberen alle ervaringen op te sommen.

Als eerste kregen we een aperitief aangeboden, dat bestond uit groentenchips met luchtige kerriemayonaise en een spiesje van salami, augurk en een olijfje.
De groentenchips bestonden uit rode biet, truffelaardappel, pastinaak en aardappel met kummel. Dunne schijfjes groenten die gefrituurd zijn. Zeer apart, en lekker, behalve de aardappel met kummel, dat vonden we allebei niet lekker.
Het spiesje vond ik niet lekker, maar ik hou dan ook niet van salami en niet van olijven, dus voor mij was dit geen lekker hapje. Maar uiteraard heb ik het wel geprobeerd.

Vervolgens kregen we een amuse aangeboden. Dat was niet 1 mooi gerechtje, maar 4 zeer bijzondere dingetjes. Zondag heb ik het nog beweerd: nee, een oester wil ik echt niet proeven. Dat trekt me totaal niet. Maar ja, dan staat het ineens voor je neus, en ja, dan toch maar …

De amuse:
-          Fine Claire oester met komkommer, dille en komkommerschuim. In 1 hap naar binnen laten glijden, en proeven maar. Door de komkommer was het wel lekker fris, maar ik vond de nasmaak heel erg zilt, heel erg visserig. Niet echt mijn ding.
-          Bitterbal van tomaat, basilicum en Parmezaanse kaas met kruidencrème. Klein hapje, maar erg lekker, beetje zoetig.
-          Schuimig soepje van pompoen met een crostini van gerookte paling. Echt heel erg lekker. De soep was warm, en lekker pittig van smaak, goede nasmaak ook.
-          Rundertartaar met truffelcrème en krokante aardappel. Dit was een mengsel van rundertartaar dus, heel fijn gesneden rauw rundvlees, met mini stukjes krokante aardappel, en een sjalotje en nog wat dingetjes. We vonden toch de uismaak als nasmaak heel erg overheersen helaas.

Ook werd er een prachtig plateautje neergezet, met een schaaltje zout, een schaaltje boter, en een klein kannetje waar aan tafel olijfolie werd ingeschonken. Vervolgens werd er een broodje aangeboden door de ober, een klein wit pistoletje, of een rondje zuurdesembrood. Dat werd keurig op je broodbordje neergelegd. En als het op was, werd er een nieuw broodje aangeboden.

Hierna kregen we pas de menukaart te zien (uiteraard hadden we die al lang bestudeerd op het internet!).

We kozen allebei voor een hoofdgerecht en een nagerecht. In het speciale Kasteel Heemstede menu zaten helaas wat gerechten die ik niet lekker vond, dus daar niet voor gegaan dit keer. Maar eerlijk moet ik zeggen, dat had ik waarschijnlijk nooit opgekregen na al die extra gerechten die we kregen.

Ik ging voor: de gebakken tarbotfilet met cantharellen, fondantaardappelen, zilveruitjes, Pata Negra en schuim van butternut pompoen. Een feest voor het oog zoals dat bord er uitzag, en in 1 woord heerlijk. De tarbot was perfect gebakken, en absoluut graatloos. Daarop lagen wat plakjes Pata Negra, en de sterke hamsmaak paste zeer goed bij de rest van de smaken op het bord. De zilveruitjes waren gebakken en zoetig van smaak, de aardappelstukjes waren ook lekker en goed gegaard, de cantharellen waren perfect, en verder waren er ook nog wat plakjes zwarte truffel (weer een eerste ervaring voor me) en wat gekookte spinazie (denk ik).

Freya ging voor de proeverij van kalfsvlees met een mousseline van knolselderij met salie en lichte jus met gerookte knoflook. Kleine mooie gerechtjes op een mooi bord, waar ze van heeft genoten. Achteraf de ober gevraagd wat het nu precies was, en ook daar zaten weer nieuwe ervaringen bij:
-          ravioli met kalfszwezerik;
-          bitterbal van kalfsniertjes;
-          staafjes van gebraden kalfswang;
-          kalfstong in rode wijnsaus;
-          kalfsribeye, dat lag op de mousseline.

Toen kregen we nog een predessert, dat bestond uit drie bereidingen van rabarber, om de smaakpapillen weer wakker te schudden. Freya is normaal niet zo’n fan van rabarber, maar dit vond ze wel lekker (net als ik). Een klein breed glaasje, met onderin een mousse van rabarber, beetje zoetig van smaak, daarbovenop stukjes rabarbar die heel zuur waren, en daar weer bovenop een beetje ijs van rabarber. In eerste instantie dacht ik: ooo zuuuurrrr. Maar als je alles tegelijk proeft, was het toch wel lekker. Dus de glaasjes gingen schoon leeg.

En dan het echte dessert. Voor Freya was dat: Limoen cheese cake met verschillende soorten rood fruit, aardbeien-sinaasappelijs en yoghurtklompjes. Freya is altijd dol op cheese cake, dus toen ze me vertelde, de lekkerste die ze ooit heeft gegeten, dat wil dan heus heel wat zeggen!

Mijn dessert was: gepocheerde perzik met amandelgelei, ijsmousse met witte chocolade en pistache en een taartje van perzik. Een prachtig bord, met een prachtig dessert, waarvan ik heb gesmuld! Die amandelgelei, zoiets heb ik nog nooit geproefd, zeer bijzonder.

En dan de attente bediening, dat maakt zo’n bijzondere eetervaring helemaal af. Eerlijk gezegd, ik wilde dat ik wat nettere kleding had aangedaan, om beter in deze luxe omgeving te passen, dus volgende keer zeker in stijl. De maître gaat je voor naar de gereserveerde tafel, terwijl een andere ober de jas ophangt in de garderobe. De stoel wordt netjes aan/ondergeschoven, en er wordt een glas champagne aangeboden. Dat lusten we allebei niet, dus beleefd afgeslagen. Ik heb een kop thee besteld, en vervolgens kon ik uit losse theesoorten kiezen. Mijn favoriete Assam zat daar ook bij, dus de keuze was tenslotte toch gemaakt. Vervolgens kreeg ik een heel potje thee, met een mooi potje suiker erbij, waar ik voor de hele avond genoeg aan had. Freya ging voor de cola light, met water erbij.
Het mooie linnen servet werd op mijn schoot gelegd, en als je even opstond, werd dat servet door de ober netjes opgevouwen en over de armleuning van de stoel gelegd voor je. En die stoel werd weer netjes aan/ondergeschoven als je terug kwam. Ja, prachtige leunstoelen, die echt in een kasteel passen. Later werden ook de broodkruimeltjes met een kruimelmes van het tafelkleed opgeveegd. Water en thee werden netjes bijgeschonken als het nivo in het glas daalde.

Toen de ober doorhad dat ik alles netjes en precies wilde opschrijven wat we aten, nee dat is niet nodig, ik print een menu voor u uit. En ja hoor, we kregen allebei een mooi menu met alle gerechtjes die we hebben gegeten  daarop vermeld. Op de voorkant wat mooie foto’s van het kasteel (en de chefkok), dus echt een leuke herinnering.

Toen we eindelijk weggingen, was het toegangshek aan de oprijlaan al gesloten, maar dat ging heel langzaam voor ons open toen we eraan kwamen rijden. Geweldig ook om dat te zien, wat je normaal alleen in een film of zo ziet! O ja, ook heel belangrijk, nette luxe toiletruimte met kleine handdoekjes voor de gasten. En voldoende parkeergelegenheid, al was Freya’s autotje wel wat verlegen tussen al die duurdere familieleden …

Al met al, een gezellig avond en een geweldige ervaring rijker. Kasteel Heemstede, we komen zeer zeker terug. Ik kan niet anders dan een 10 geven, want ik heb geen enkel minpuntje.