vrijdag 21 januari 2011

Restaurant San Siro Oudkerkhof 9 te Utrecht

21 januari 2011.

Het restaurant waar ik eigenlijk wilde eten was volgeboekt, dus liep ik door al koukleumend door de stad, waar zal ik dan gaan eten? Ik moet zeggen, ik heb er totaal geen spijt van dat ik bij San Siro ben uitgekomen, want ik heb genoten.

Het is een gezellig en sfeervol restaurant, kleine tafeltjes, maar mooi gedekt. Het linnen servet in 3 mooie servetringen zag er feestelijk uit, en het servies vond ik ook mooi. Zeer aardige en nette bediening. Maar het belangrijkste, wat heb ik gegeten?

Ik kreeg al snel een bordje met twee ronde witte broodjes en een schaaltje olijfolie, en twee stengels in een glaasje met knoflooksaus. Erg lekker.

Voorgerecht:
Gekonfijte portobello met gemarineerde groenten, tabouleh, geitenkaas en vinaigrette van rode bieten.
Een gevulde portobello, maar dan anders. In een nieuwerwets jasje. De portobello was in plakjes gesneden, en lag in een net rijtje op het bord. Daarnaast een dikke “streep” van geitenkaas, gegarneerd met 3 groentenchips en rode alfalfa. Daarnaast twee rolletjes van ik dacht gemarineerde komkommer, en daar weer naast de tabouleh, gegarneerd met wat witte kool. De vinaigrette van rode bieten was als garnering op het bord aangebracht.
Voor mij een aantal nieuwe producten, en erg lekker. En voor het oog een prachtig plaatje.

Hoofdgerecht:
Gebakken eendenborst met gratin van knolselderij en parmaham, gestoofde groene kool en porcinisaus.
Ik heb even gegoogled wat porcini nu is, en ik kwam terecht op de wikipedia pagina van eekhoorntjesbrood: een paddestoel dus. Ik vond de saus lekker.
De eendenborst werd geserveerd in mooie plakjes, op een bedje van groene kool en cantharellen. Ik heb al heel wat eendenborst gegeten de laatste jaren, maar nog nooit zo lekker als hier. Echt geweldig.
Dit lag in het midden van het bord, de rand was verdeeld in drie stukjes knolselderij/parmaham taartje en drie quenelles van een mousselini van ik dacht pastinaak. Het was echt heerlijk.

Maar het dessert was zo mogelijk nog lekkerder:
Een chocoladetaartje met crème caramel, witte chocolade roomijs en een tuille van pistache.
Het chocoladetaartje was vers gebakken, en langzaam kwam er gesmolten chocolade uit te voorschijn. Mmmm zaligggg. Witte chocolade roomijs was heerlijk zacht van smaak, niet al te zoet. En de crème caramel zat in een klein rond schaaltje, helemaal geweldig. Ik heb zeer langzaam genoten van dit dessert. Als ik alleen was geweest, had ik beslist het bord afgelikt.
Ter decoratie waren er nog een paar gele en rode druppeltjes op het bord, dat bleek een rode vruchten en een sinaasappel achtige gelei. Lekker.


Al met al, ik heb genoten van mijn avondje uit, alleen met mijn boek dit keer, en kom zeer zeker terug hier in San Siro.

San Siro, jullie krijgen van mij een dikke 10.