Restaurant San Siro Oudkerkhof 9 te Utrecht

21 januari 2011.

Het restaurant waar ik eigenlijk wilde eten was volgeboekt, dus liep ik door al koukleumend door de stad, waar zal ik dan gaan eten? Ik moet zeggen, ik heb er totaal geen spijt van dat ik bij San Siro ben uitgekomen, want ik heb genoten.

Het is een gezellig en sfeervol restaurant, kleine tafeltjes, maar mooi gedekt. Het linnen servet in 3 mooie servetringen zag er feestelijk uit, en het servies vond ik ook mooi. Zeer aardige en nette bediening. Maar het belangrijkste, wat heb ik gegeten?

Ik kreeg al snel een bordje met twee ronde witte broodjes en een schaaltje olijfolie, en twee stengels in een glaasje met knoflooksaus. Erg lekker.

Voorgerecht:

Gekonfijte portobello met gemarineerde groenten, tabouleh, geitenkaas en vinaigrette van rode bieten.

Een gevulde portobello, maar dan anders. In een nieuwerwets jasje. De portobello was in plakjes gesneden, en lag in een net rijtje op het bord. Daarnaast een dikke “streep” van geitenkaas, gegarneerd met 3 groentenchips en rode alfalfa. Daarnaast twee rolletjes van ik dacht gemarineerde komkommer, en daar weer naast de tabouleh, gegarneerd met wat witte kool. De vinaigrette van rode bieten was als garnering op het bord aangebracht.

Voor mij een aantal nieuwe producten, en erg lekker. En voor het oog een prachtig plaatje.

Hoofdgerecht:

Gebakken eendenborst met gratin van knolselderij en parmaham, gestoofde groene kool en porcinisaus.

Ik heb even gegoogled wat porcini nu is, en ik kwam terecht op de wikipedia pagina van eekhoorntjesbrood: een paddestoel dus. Ik vond de saus lekker.

De eendenborst werd geserveerd in mooie plakjes, op een bedje van groene kool en cantharellen. Ik heb al heel wat eendenborst gegeten de laatste jaren, maar nog nooit zo lekker als hier. Echt geweldig.

Dit lag in het midden van het bord, de rand was verdeeld in drie stukjes knolselderij/parmaham taartje en drie quenelles van een mousselini van ik dacht pastinaak. Het was echt heerlijk.

Maar het dessert was zo mogelijk nog lekkerder:

Een chocoladetaartje met crème caramel, witte chocolade roomijs en een tuille van pistache.

Het chocoladetaartje was vers gebakken, en langzaam kwam er gesmolten chocolade uit te voorschijn. Mmmm zaligggg. Witte chocolade roomijs was heerlijk zacht van smaak, niet al te zoet. En de crème caramel zat in een klein rond schaaltje, helemaal geweldig. Ik heb zeer langzaam genoten van dit dessert. Als ik alleen was geweest, had ik beslist het bord afgelikt.

Ter decoratie waren er nog een paar gele en rode druppeltjes op het bord, dat bleek een rode vruchten en een sinaasappel achtige gelei. Lekker.

Al met al, ik heb genoten van mijn avondje uit, alleen met mijn boek dit keer, en kom zeer zeker terug hier in San Siro.

San Siro, jullie krijgen van mij een dikke 10.

Auguste in Maarssen.

26 december 2010.

Tweede kerstdag. Mijn lief zou gaan werken, en Freya was ook alleen thuis, nu  haar familie naar alle wederzijdse schoonfamilies ging. Dus het plan lag er al snel: dan gaan we toch lekker weer samen uit eten? Lekker extra luxe, het is tenslotte kerst! Geen zin in Juliana, dat was vorig jaar. Kasteel Heemstede was al vol helaas, maar ik had goede dingen gehoord over Auguste in Maarssen, dus na wat gegoogle vonden we dat allebei een prima idee. De reservering was toen snel gemaakt.

En het kerstdiner dat ons werd geserveerd was als volgt:

Amuse:

een soepje van truffel en parmezaan en een tartaar van iers rundvlees en Gillardeau oester.

De soep was lekker, de kaassmaak overheerste, en het was wel aan de zoute kant. Het tartaartje was prima op smaak, de oester heb ik wel gezien maar niet echt geproefd. Ook zat er nog een fijn gehakt uitje in.

Als voorgerecht:

Marbre van Amsterdams pekelvlees en eendenlever met een mayonaise van picalilly.

Dit was echt erg lekker. Het pekelvlees was een soort gesmeerd met de eendenlever pate, daarna opgerold en plakken gesneden. Het zag er prachtig gemarmerd uit, en smaakt heel zacht. Ik had het wat zouter verwacht omdat het toch pekelvlees is.

Verder op het bord een streep van picalilly mayonaise, erg lekker, pittig van smaak. Een klein beetje salade met een zurige dressing, zilveruitje en plakje augurk. Heerlijk, paste er erg goed bij. En een streep mousse van champagne. Dat smaakte dus echt naar wijn, en helaas vind ik dat niet lekker. Maar het zag er erg mooi uit.

Verder was er nog een paar hele kleine krokante stukjes aardappel op de marbre, maar dat vonden we allebei niet erg nodig. Bij het zachte en romige van de marbre, viel dit uit de toon, vooral omdat je het bijna niet zag.

Als tussengerecht:

Coquilles op bietenrisotto met geschaafde zwarte truffel.

De coquilles waren perfect gegaard, en goed van smaak. De bietenrisotto was heerlijk. Normaal niet mijn favoriete gerecht, maar dit was prima. Verder nog wat schuim van biet erbij, het zag er prachtig uit. De mousselini van bloemkool was ook een lekkere zachte noot.

Als tweede tussengerecht:

Op de huid gebakken kabeljauwrug geserveerd met een jus van langoustines met schelpjes.

Dit gerecht vonden we allebei wat tegenvallen. De kabeljauw was erg flauw van smaak. De schelpjes waren Vongole, en ik kreeg die van Freya. Ik vind ze heerlijk. De jus van langoustines viel wat weg, weinig smaak aan.Verder was er nog een klein beetje bulgur, dat was wel weer goed van smaak.

Het hoofdgerecht was vervolgens een keuze tussen:

- Ierse Tournedos met paddestoelen en een mousseline van pastinaak met een saus van Madeira.

- Fazant met zuurkool en een mousseline van spruitjes met eigen jus.

Ik koos zelf voor de Tournedos, en ook doorbakken was hij geweldig. Lekker mals nog, heerlijk van smaak. De saus was lekker zoetig, net zoals de mousseline van pastinaak. Verder waren er nog wat mini-linzen waar het vlees op lag, en vond ik die vorige keer echt niet lekker, dit keer waren ze zo op.

Freya heeft genomen van de fazant, en het blijkt dat ze nog steeds niet dol is op spruitjes. Gelukkig was het maar een klein beetje, net zo als de zuurkool, een eetlepel vol ongeveer.

De paddestoeltjes bij onze gerechten waren lekker, maar wel erg weinig. Alles bij elkaar een halve paddestoel?

Naar het dessert waren we allebei zeer nieuwsgierig:

Gecarameliseerde bread and butter pudding met rum-rozijnen ijs.

Hoe omschrijf je dat? Misschien een beetje als suikerbrood? Het is witbrood met jam in laagjes, overgoten met ei en melk. En dat gaat de oven in, en dan wordt het gecarameliseerd net als een crème brûlée. Het was heerlijk, zoet en zacht met een lekker krokant laagje.

Hier wel een minpuntje, we hadden allebei om vanille ijs gevraagd aan het begin van de avond, en dat was vergeten. Omdat we allebei flink vol waren na dit geweldige menu, hebben we maar van het ijs afgezien.

Het was een geweldig menu, waarvan alleen het kabeljauw gerecht tegenviel. De rest was heerlijk. Het restaurant was leuk versierd voor de kerst, de muziek was geen kerstmuziek, wat ook wel een plus is, en zat helemaal vol. De bediening (4 personen) was zo druk met bijschenken van water en wijn, dat ze mijn thee toch 2 keer zijn vergeten. Pas na diverse keren vragen werd dat gebracht.

Verder had ik mijn botermesje in de wijnkelder laten vallen (daar zaten we pal naast, een groot gat midden in het restaurant), en de schone is nooit gebracht. Gelukkig mocht ik die van Freya gebruiken. Het uitzicht op de open keuken was ook zeer interessant.

Het bloemstukje op onze tafel was helaas met een kaars in aanraking gekomen, dus gedeeltelijk verbrand. Niet echt een mooi gezicht en had eigenlijk vooraf vervangen moeten worden.

Een luxe toiletruimte, met eigen opgerolde handdoekjes per bezoeker, vind ik ook altijd erg leuk en prettig. Freya vond het wat koud daar binnen, maar ik had een mooi colbertjasje aan en merkte dat dus niet.

Na het afrekenen helaas zelf onze jassen moeten opzoeken in de smalle garderoberuimte. Er hing een vreemde jas over de mijne heen, terwijl er toch ook nummertjes aan de stang hingen met tafelnummers. Dus dat duurde even. Vind ik toch wel minnetjes hoor.

Al met al een geslaagde avond. En het cijfer, tsja, na lang nadenken toch een 9.

Het eten was prima, en prachtig opgemaakt. Alleen de bediening en de kleine details vielen toch wel wat tegen.

Japans restaurant Juliana - Utrecht

19 december 2010.

We hadden al plannen om te koken, lekkere stamppot rauwe andijvie met spekjes en rookworst, maar mijn lief wilde ineens lekker uit eten. Hij wilde trakteren op Japans eten, iets waar we allebei dol op zijn, maar wat toch wel duur is. Maar goed, we zijn nu bijna een jaar samen, en dat mag toch wel gevierd worden.

We gingen allebei weer voor het menu Kiku, al had ik als gebruikelijk wat kleine aanpassingen:

Amuse:

Zeewier. Dat vond ik voor de eerste keer echt niet lekker.

Voorgerecht:

Teppan Tempura. Dat is wat groenten, waar kleine stukjes rundvlees aan vast worden gebakken als een soort pannekoek. Daarbij een lekkere saus om het in te dopen, en smullen maar.

(Peter had wel de Beef Sashimi)

Vervolgens heb ik de usuyaki vervangen door barramundi filet (ofwel zeebaars). Perfect gaar, en heerlijk van smaak.

Gyoza is een van mijn favoriete gerechtjes, pasteitjes gevuld met fijn gekruid gehakt. Ook dit keer weer heerlijk.

En daarna eendenborstfilet. Ook lekker met het vissausje ;)

Even pauze, en vervolgens een rauwkostsalade met een heerlijke dressing om de smaakpapillen weer schoon te maken.

En als hoofdgerecht:

Geflambeerde ossenhaas, met japanse bami en gebakken groenten.

De ossenhaas was perfect, voor mij lekker doorbakken en toch nog mals, en lekker gekruid door de chef aan tafel. De groenten heb ik voor het grootste deel laten liggen, dat is echt te veel meestal.

Vervolgens zaten we allebei zo vol, dat we het dessert van ijs met vers fruit hebben afgeslagen.

Na een gezellige avond en een heerlijke maaltijd langzaam door de sneeuw terug naar huis gelopen. Ik heb genoten mijn lief, dat doen we snel weer eens, samen lekker uit eten.

8 sterren.

Stadskasteel Oudaen – Utrecht

30 november 2010.

Voor ons maandelijkse etentje, hadden we zin in Oudaen. Ik had de nieuwe kaart buiten gelezen, en dat trok me wel aan. De website was nog steeds niet ge-update helaas.

Amuse:

Glaasje mosterdsoep, met schuim van knolselderij, gebakken pancetta en wat gebakken bospaddestoeltjes.

De mosterdsoep was erg pittig, goede mosterdsmaak, klein beetje fijn gehakte ui erin. Schuim delicaat van smaak, de ham was lekker knapperig en zout. De paddestoeltjes als altijd lekker, klein beetje gekruid. Als garnering een of ander rankje, leek van een erwtenplant.

Als voorgerecht heb ik gekozen voor:

Rilettes van eend, met veenbessen en een crostini. Verder wat blaadjes snijbiet en rucola, en een lekkere dressing. De eend was een beetje zout, de bessen heerlijk zoet en de crostini lekker knapperig. Bovenop de eend waren wat fijngehakte mini-augurkjes, voor het zuurtje, de rucola was wat bitter, niet mijn favoriet. Maar alles bij elkaar smaakte het heerlijk, maar voor een voorgerecht wel wat veel.

Tussengerecht:

witlofsoep met schuim van truffel:

Ik vond het niet lekker ruiken, dus dat neemt je zin wel weg. Die geur was dus de truffel. De soep smaakte lekker romig, maar niet zo heel erg naar witlof, en dat is jammer, want daar ben ik dol op. Verder was het mondgevoel niet erg prettig, had wat meer gepureerd moeten zijn, of juist wat minder met stukjes witlof er in. Nee, dit is niet voor herhaling vatbaar.

Hoofdgerecht:

Een stoofpotje van duif, met aardappelkroketjes, pastinaak en cognacsaus.

Dit was alles behalve een stoofpotje, en ik had er dus niet om gedacht om om doorbakken vlees te vragen. Gelukkig kreeg ik dat wel. De aardappelkroketjes was weinig aan, de groente was meer dan alleen pastinaak, wel eetbaar maar zeer ongelijk en slordig gesneden (ja, ik let wel op bij al die kookshows op tv!). De duif ging verder wel, maar ik vond het niet erg bijzonder. Dan kan mijn vader dat beter klaarmaken.

Nagerecht:

Gekozen voor mijn favoriete crème brûlée. Alleen het kaneelijs heb ik verwisseld voor vanilleijs, dat was geen probleem. De garnering bestond uit twee rietjes van witte chocolade, mmm, wat knapperige amandeltjes, het geijkte takje munt en een beetje bramensaus. Erg lekker allemaal.

Helaas kon dit lekkere dessert de hele maaltijd niet goedmaken. Zowel het tussengerecht als het hoofdgerecht vielen me tegen, ook qua opmaak van het bord, wat normaal toch echt een plaatje is. Ook was het niet echt warm in die enorme hoge ruimte, dus volgende keer toch wat warmere kleding aantrekken!

Freya had compleet andere gerechten, maar we waren allebei blij met onze keuzes, omdat we dat toch net wat lekkerder vonden dan dat van de ander.

Tsja, dit keer geef ik maar een 7,5. Wel weer goedmaken volgende keer Oudaen!

Proeverij De Kleine Baron, Sweder van Zuylenweg te Utrecht

Vrijdag 19 november 2010.

Dankzij al die kookprogramma’s die ik zo graag kijk, had ik al weer enige tijd erge zin om uit eten te gaan. Freya kon deze maand helaas niet, dus ben ik vanavond in mijn eentje op pad gegaan. Vlakbij huis zit Proeverij De Kleine Baron, en ik ben er al vaker geweest. Eerlijk gezegd, waren die ervaringen niet echt goed, maar ik heb me laten verleiden door de kaart. Er staan erg leuke gerechtjes op, maar helaas, is de uitvoering het toch steeds net niet.

Wat bijzonder is aan dit restaurant, is dat ze hele en halve hoofdgerechten serveren, dus ideaal voor de kleinere eters (waar ik dus niet onder val).

Dus vanavond even gebeld, of er nog plaats was voor 1 persoon. En ja hoor, dat kon, en zij zorgden wel voor gezelschap. Maar ik had een leuk boek bij me, dus dat was geen probleem. Ik had thuis al gekozen voor het herfstmenu (3 gangen voor € 19,50), en wel voor de volgende gerechten:

Voorgerecht:

Mosselen Mornay, gegratineerde mosselen in een kaas room saus

Hoofdgerecht:

Zeeduivel en Papilotte, met gekookte aardappel en witte wijn

Nagerecht:

Gepocheerde perzik  met pana cotta

Toen ik dit bestelde, wees de serveerster mij op het feit, dat bij het herfstmenu het hoofdgerecht een kleine portie is. Aangezien de lunch er vandaag bij was ingeschoten, had ik flinke trek, dus ik besloot nog een ander half hoofdgerecht erbij te bestellen:

Hoofdgerecht 2:

Springbokfilet met bosbessensaus

Vooraf werd er een miniatuur witbrood geserveerd, met een heerlijke kruidenboter/crème.

Het voorgerecht was een schaaltje mosselen in een zeer dunne kaas room saus, waarin wat fijn gesneden uitjes. Helaas waren de mosselen verder niet gegratineerd. Het was wel smakelijk, maar niet bijzonder. Een stukje brood hierbij zou wel prettig zijn.

Toen werden dus mijn twee hoofdgerechten tegelijk geserveerd, wat me zeer verbaasde. Ik begon met de springbokfilet. Ik had hem doorbakken besteld, wat de chef me afraadde, maar wat ik toch wilde. De springbok was lekker, en de saus was ook goed. Erbij op het bord lag een folie pakketje met gegaarde ui en een koolsoort. Veel te veel (ja ik let wel op bij die kookshows!) en verder een beetje saai eigenlijk.

De zeeduivel en papilotte (dat betekent gegaard in papier, maar was hier aluminiumfolie) was veel te gaar, het was net vispuree. Er was niets over van dit mooie visje. Het midden was iets steviger, maar daar twijfelde ik eraan of het wel goed was schoongemaakt. De groenten erbij waren een paar stukjes wortel, een boontje, en weer wat ui. En wat stukjes gekookte aardappel. Dus dit viel me erg tegen.

Als bijgerecht waren er nog gefrituurde aardappelpartjes met mayonaise.

Dan het dessert. Het bord zag er werkelijk uit als een plaatje. Heel mooi gedaan. Panna cotta is een soort pudding, niet te zoet. Om het torentje panna cotta lagen vijf gepocheerde perzik schijfjes, en een paar streepjes van een groene crème. Ik proefde verder wat kaneel, maar ik kreeg ook een branderig gevoel op mijn tong bij het proeven van de perzik, waardoor weet ik niet. De crème was lekker, maar de serveerster wist niet waar het naar smaakte (ik ook niet, iets zoetig, meer niet).

Al met al wel een leuk diner, maar toch is het het net niet. En heb ik een toch wat ontevreden gevoel hierover. Het gaat gewoon mis in de uitvoering, de details, en de garnering. Wat moet ik zeggen, three strike, you’re out! Ik denk niet dat ik hier snel nog een keer naar toe ga, ook al is het zo makkelijk dichtbij huis.

Het is aardige bediening, maar de dames mogen wel wat vlotter en beter afruimen. Verder een zeer gezellige ruimte. Diverse maten tafels en verschillende stoelen. Ik wilde liever niet op een harde houten stoel zitten, en kreeg zonder problemen een grotere zachte stoel met hoge rugleuning.

Na lang dubben, mijn cijfer, een 6.

Restaurant Gauchos, Oudegracht in Utrecht

4 november 2010.

Gauchos is een Argentijns grill-restaurant, wat nooit mijn eigen keuze zal zijn, omdat ik niet van grill houdt. Maar ter gelegenheid van een kantooruitje heb ik daar dus gegeten. Het is een werfkelder, mobiele telefoons hebben er geen bereik, wat wel voor rust aan tafel zorgt.

Maar helaas ga ik geen gloeiende review schrijven over dit restaurant. We mochten niet zelf uit de kaart kiezen, maar hadden de keuze uit twee voor en hoofdgerechten. Het duurde erg lang voor de ober de drankjes kwam opnemen, en nog langer voor het gebracht werd. Een gedeelte van de bestelling werd gewoon vergeten, met als gevolg dat je in 2 uur tijd maar 1 drankje had, en dat in een veel te warm restaraunt.

Voorgerechten: een caesar salade of chorizos

Hoofdgerechten: Bife de Cuadril of Gegrilde zalm

Nagerecht: chocolademousse met slagroom

Na het (eindelijk) opnemen van de keuze kregen we plankjes met 4 kleine zachte bruine broodjes, die wel goed warm waren, met kruidenboter, tapenade, olijfolie en een grote bus zout. En dat terwijl peper en zout al gewoon op tafel staat.

Als voorgerecht koos ik voor de caesar salade. Wat we kregen was een salade van grove stukken sla, met de nerven er nog in, een wat zure te natte dressing, olijven (2), croutons, Parmezaanse kaas en pijnboompitjes. Allemaal in een grote witte kom, gedecoreerd met een groot koolblad als een soort vlag er boven uit stekend.

Ik heb mijn geheugen nog even gecontroleerd met google/wikipedia, en een caesarsalade heeft in ieder geval ei en meestal ansjovis of een Worcestershire sauce, wat naar ansjovis smaakt, verse zwarte peper en lemon/lime. Dus wat dit was, geen caesar salade. Echt lekker vond ik het niet door de dressing.

Als hoofdgerecht heb ik gekozen voor de steak, wat makkelijk is als je geen zalm lust. Ik vroeg om doorbakken, want ik houd echt niet van een bord waar het bloed overheen loopt zoals bij mijn collega’s het geval was. Mijn biefstuk was dus doormidden gesneden, en inderdaad goed doorbakken. Ook gortdroog omdat het gegrild is, en hij smaakte gewoon verbrand. Ik heb er maar champignon saus bij gevraagd extra, want er zat nergens saus bij. Toen ik dat eindelijk kreeg, was het wat beter te eten.

De patat die geserveerd werd, was bedoeld voor 3 personen, na 10 minuten kwam de ober vragen of alles naar wens was, en hebben we alsnog gevraagd om de resterende patat, de salade die er ook bij hoorde, en fritessaus. De frietjes waren van die dunne Franse, en die smaakten prima met wat zout.

De chocolade mousse tenslotte smaakte redelijk, maar niet echt bijzonder. Er zaten nog stukjes (swirls) van chocolade in, en het was gedecoreerd met een blaadje munt en twee chocolade staafjes.

Het was een 3 gangen menu voor 25 euro maar voor dat bedrag kun je zeker beter eten. Door de slechte, trage bediening, die o.a. ook de tafels niet netjes afruimden, de lege glazen allemaal lieten staan, de gerechten die gewoon niet goed waren (ja, ik weet het, ik ben verwend, maar toch), geef ik dit restaurant een 3. Ik kom hier zeker niet terug.

Het enige pluspuntje zijn de toiletten, mooi ruim en schoon, en een leuke ruimte met een leuke wastafel.

Japans restaurant Juliana te Utrecht

Maandag 25 oktober 2010.

Ik stapte kantoor uit, en ik dacht, goh, ik heb zo’n zin om uit eten te gaan! Laat ik Freya eens bellen. Die wil vast wel mee. En ja hoor, daar had ze wel oren naar. Haar keuze dit keer, dus ons vertrouwde lievelingsrestaurant Juliana aan de Amsterdamsestraatweg te Utrecht. Het eten is er heerlijk, de chefs die voor je neus het eten aan een grote bakplaat klaarmaken, het attente bedienend personeel. Je kunt ook rustig aan tafel gaan zitten, maar Freya en ik vinden het aan de bakplaat leuker en gezelliger.

We kennen de kaart al bijna uit ons hoofd, en aangezien ik alles al eens geprobeerd heb, houd ik het tegenwoordig meestal bij mijn favoriete gerechten. Menu Kiku, met een paar wijzigingen. Eerst kregen we nog een lekkere amuse van dat bijzondere Japanse rundvlees.

Mijn menu bestond hieruit:

Vegetarische sushi. In plaats van vis is er groente of ei bovenop de sushi rijst. Een beetje gember, en uiteraard Wasabi. Daar ben ik nog altijd zeer voorzichtig mee! En een lekkere soja saus om in te dippen.

Vervolgens een stukje zeebaarsfilet, gyozo (dat zijn heerlijke vleespasteitjes) en een stuk eendenborst. Speciaal voor mij goed doorbakken, daar houd ik van.

Dan even pauze, en een rauwkost salade met een bijzonder lekkere huisgemaakte dressing om je smaakpapillen weer wakker te schudden.

Als laatste een kom Japanse bami, 2 ons geflambeerde ossenhaas en nog wat gebakken groente. Tsja, die groenten konden er echt niet meer bij hoor, geef maar aan de buurman.

Dit alles onder het genot van een potje Japanse thee met suiker. Dessert kon er bij mij niet meer bij, maar Freya heeft genoten van een lekkere coupe ijs met vers fruit en slagroom.

Al met al, weer een geslaagd etentje en een gezellige onverwachte avond uit, met veel boekengeklets. Freya, ik bel je snel weer!